Liczba uczestników :10 /min./ – 20 /max./ osób
koszt kursu: 1500.00 złotych / od osoby/

Kurs przeznaczony jest dla:

• Fizjoterapeutów
• Lekarzy medycyny i lekarzy stomatologów
• Studentów 3, 4 i 5 roku kierunku fizjoterapia

Ramowy program kursu:

• Wprowadzenie do igłoterapii suchej – historiaDziałanie Kinesiology Tapingu
• Trigger point – badania naukowe
• Klasyfikacja punktów spustowych
• Klucz do walki z symptomami
• Rodzaje czynników tzw. stresory mechaniczne i metaboliczne i środowiskowych
  utrwalających ból
• Przeciążenie mięśni i stawów
• Procedury dotyczące igłoterapii–ubezpieczenie, informacja oraz zgoda na zabieg
• Potencjalny mechanizm działania igłoterapii suchej
• Topografia mięśni, punkty spustowe, łańcuch kinematyczny i ich igłowanie:
  • Prostownik grzbietu
  • Grupa kulszowo goleniowa
  • Mięsień brzuchaty łydki
  • Czworogłowy uda
  • Czworoboczny lędźwi
  • Mięsień najszerszy grzbietu
  • Mięsień obły większy
  • Mięsień nadgrzebieniowy
  • Mięsień podgrzebieniowy
  • Mięsień naramienny
  • Mięsień czworoboczny – część zstępująca
  • Mięsień czworoboczny – część wstępująca
  • Mięsień dźwigacz łopatki
  • Mięsień mostkowo – obojczykowo – sutkowy
  • Mięsień skroniowy
  • Mięsień żwacz
  • Mięsień płatowaty głowy i szyi
  • Mięśnie podpotyliczne
  • Mięśnie karku

Cel kursu:

• Zdobycie wiedzy teoretycznej i umiejętności praktycznych stosowania suchego igłowania
  w wybranych dysfunkcjach narządu ruchu

Umiejętności praktyczne uczestnika kursu:

• Topografii mięśni, odnajdywanie punktów spustowych
• Umiejętność suchego igłowania mięśni / Prostownik grzbietu,Grupa kulszowo goleniowa,Mięsień brzuchaty łydki, Czworogłowy uda, Czworoboczny lędźwi, Mięsień najszerszy grzbietu, Mięsień obły większy, Mięsień nadgrzebieniowy, Mięsień podgrzebieniowy, Mięsień naramienny, Mięsień czworoboczny – część zstępująca, Mięsień czworoboczny – część wstępująca, Mięsień dźwigacz łopatki, Mięsień mostkowo – obojczykowo – sutkowy, Mięsień skroniowy, Mięsień żwacz, Mięsień płatowaty głowy i szyi, Mięśnie podpotyliczne, Mięśnie karku
• Stosowania relaksacji postizometrycznej mięśni
• Wykonywanie technik mobilizacji i automobilizacji segmentarnych

Uczestnik kursu otrzymuje:

• Zaświadczenie o odbytym kursie.
• Materiały szkoleniowe w formie papierowej.
• Igły do suchego igłowania, środki dezynfekcyjne, rękawiczki jednorazowe, pudełko na odpady medyczne
• Organizator zapewnia, nieodpłatnie, kawę, herbatę i wodę oraz ciastka podczas przerw kawowych.
• Uczestnicy kursu mogą skorzystać z bazy noclegowej Centrum Szkoleniowego Profesora Zbigniewa Śliwińskiego w Garbiczu 17 gm. Torzym nad jeziorem Garbicz.

Historia:

• Pierwsze wzmianki na temat problemów mięśniowych pojawiają się na przełomie XVI/XVII w
  pracach Guillaume de Baillous. W 1938 roku sir Thomas Lewis i John Kellgren z University
  College Hospital w Londynie opublikowali artykuł w British Medical Journal, gdzie opisali
  rzutowanie bólu mięśniowego. W swoich badaniach ostrzykiwali hipertoniczną solą
  fizjologiczną powięź, ścięgna i mięśnie u zdrowych ochotników, co potwierdziło
  rzutowanie/promieniowanie bólu ze wspomnianych tkanek. Zwrócili uwagę na powtarzalne
  wzorce rzutowania z poszczególnych mięśni, a także na możliwe przeniesienie wrażliwości
  uciskowej. Ich badania zainspirowały dr Janet Travell, która miała największy wkład w
  badania na temat bólu mięśniowo- powięziowego (MPS). Określenie mięśniowo-powięziowe
  punkty spustowe (MTrPs) zostało zaproponowane przez Janet Travell i Seymour Rinzler w
  latach 50., razem z opracowaniem wzorca rzutowania bólu dla punktów spustowych 32
  mięśni. Zwieńczeniem wieloletnich badań J. Travell było wydanie wraz z Davidem Simensem
  w latach 80. dwutomowej książki, ,,Myofascial Pain and dysfunction. The Trigger Point
  Manuał”, w której opisali hipotezy na temat powstawania MTrPs, mapę punktów, wzorce
  bólowe z mięśni oraz proponowane techniki lecznicze. Igłoterapia jest zabiegiem
  niezwykłym. Niezwykłość ta polega na wykorzystaniu swoistych cech (właściwości)
  niektórych struktur łącznotkankowych narządu ruchu, np. więzadeł krzywo-biodrowych,
  więzadeł międzykolcowych, przyczepów torebek stawowych stawów barkowo-
  obojczykowych i wielu innych. Techniki leczenia zaproponowane przez pionierów w tej
  dziedzinie to ucisk niedokrwienny, technika Spray and Stretch, czyli schładzanie mięśnia w
  pozycji rozciągnięcia oraz tzw. lnjections. Publikacja Brava Sigmond w 1941 roku w USA
  opisywała, że samo nakłucie bez wstrzyknięcia leku miało podobną skuteczność co
  ostrzykiwanie substancjami przeciwbólowymi. Travell a Simens stosowali w swojej terapii
  właśnie igłoterapię z wykorzystaniem igły iniekcyjnej i strzykawki bez podawania leku.
  Pierwszy raz określenie „dry needling” zostało wykorzystane w publikacji Paulett w 1947
  roku w Lancet, ale w tym przypadku odnosiło się do opisania zbliżonego efektu
  terapeutycznego po podaniu prokainy, jak i nakłuciu igłą bez leku punktu wrażliwego, w tym przypadku również igłą iniekcyjną. W 1979 roku czeski lekarz, prof. Karel Lewit, opublikował
  w czasopiśmie Pain artykuł pt. ,,The needle effect in the relief of myofascial pain”. W swoich
  badaniach profesor Lewit wykorzystywał zarówno igłę iniekcyjną, jak i igłę akupunkturową.
  We wnioskach stwierdził, że igła akupunkturowa jest bezpieczniejsza. Wykorzystanie igły
  akupunkturowej nazwał suchym igłowaniem/igłoterapią suchą (dry needling), żeby odróżnić
  to od wykorzystania igły iniekcyjnej (wet needling). W przeciwieństwie do igły iniekcyjnej igła
  akupunkturowa do igłoterapii suchej jest – cienka, elastyczna, bez otworu i ze szpiczastą
  końcówką. Wytwarzają one pola punktów spustowych (pps), pola punktów maksymalnie
  bolesnych (ppmb), które są bezpośrednimi źródłami dolegliwości. Przez właściwe
  rozpoznanie, a następnie odpowiednie stymulowanie (szczególnie igłą), posiadamy
  możliwości naturalnego wzbudzenia dynamicznego procesu zdrowienia – ustępowania bólu
  lub innego objawu chorobowego. Dotyczy to także czynnościowych chorób narządów
  wewnętrznych, zaopatrywanych w łuku odruchowym przez dysfunkcyjny segment ruchowy
  kręgosłupa (srk). Terapia czynnościowa danego segmentu ma szanse na sukces leczniczy.
  Poddawane jedynie terapii farmakologicznej, czasem nawet operacyjnej, są mimo to
  nieleczalne. Igłoterapia jako zabieg o wyraźnej przewadze oddziaływania odruchowego może
  także wnosić zmiany biomechaniczne w stawach wyrażające się widoczną poprawą gry
  stawowej, w wyniku czego dochodzi do poprawy ruchomości fizjologicznej stawów.
  Zjawisko to ma szczególne znaczenie w przypadku terapii odruchowej zaburzeń
  ruchomości stawów kręgosłupa, kończyn, a nawet stawu skroniowo-żuchwowego. Tą drogą
  może wywierać istotny wpływ na terapię konkretnych zespołów segmentów ruchowych
  kręgosłupa oraz płaszczyzn poprzecznych ciała i skutków ich zaburzeń. Igłoterapia jako zabieg
  specyficzny ma na celu przerwanie patologicznego czynnościowo łuku odruchowego danej
  struktury zaangażowanej bezpośrednio w patologię czynnościową oraz struktur
  uczestniczących w całym łańcuchu przyczynowo-skutkowym danego chorego. Wyraża się to
  natychmiastowym zmniejszeniem aktywności pps, ppmb i zmniejszeniem lub zniknięciem
  dolegliwości bólowych, a także innych objawów chorobowych. Przy czym wrażliwość
  uciskowa pps czy ppmb po zabiegu nie zmieniają się!
  John Sharkey „ Igłoterapia – podręcznik. Suche igłowanie w terapii mięśniowo – powięziowych punktów
  spustowych” red naukowa wyd. polskiego dr n. med. Małgorzata Chochowska Wydawnictwo WSEiT 2019